شهید ناصر کاظمی

بـِسـم ِ ربـــــِّـ الشــُّـهـداءِ و الصِّـدیقیــن

 

سردار  شهید ناصر کاظمی

 

فرماندار پاوه  و فرمانده  تیپ شهدا

 

تولد : 1335/3/10 - تهران

شهادت : 1361/6/6 -  محور  پیرانشهر-  سردشت

آرامگاه : تهران - گلزار شهدای بهشت زهرا (س)

شهید ناصر کاظمی در دوازدهم خرداد ۱۳۳۵ در تهران متولد شد، در سال ۱۳۵۸ با عضویت در سپاه پاسداران انقلاب اسلامی به فرمان حضرت امام خمینی لبیک گفت. او در سال ۵۹ به سمت فرمانداری پاوه منصوب و با عزمی راسخ برای آزادسازی مناطق گوناگون غرب کشور با اشرار و ضدانقلاب مبارزه کرد و پس از یک سال و نیم تلاش بی وقفه، در سال ۱۳۶۰ به سمت فرماندهی سپاه کردستان رسید.

 

خانواده شهید کاظمی درباره علایق این شهید بزرگوار می‌گویند: ناصر علاقه بسیاری به فوتبال داشت و جزو فوتبالیست‌های خوب تهران بود و در تیم ایرانا به مربیگری مرحوم پرویز دهداری عضویت داشت. پس از اینکه ناصر در رشته تربیت بدنی وارد دانشگاه شد، در سال ۱۳۵۶ورزشکاران آمریکایی به ایران آمده بودند تا در مسابقات کشتی شرکت کنند. وی به همراه شمار دیگری از دانشجویان تصمیم گرفت در سالن مسابقات به دلیل اعتراض به حمایت‌های آمریکا از رژیم منحوس شاهنشاهی، پرچم آن کشور را به آتش بکشند و پس از چندی فراری بودن توسط رژیم دستگیر و در زندان قصر زندانی شد.

 

پس از پیروزی انقلاب اسلامی، ناصر جزو نخستین نفراتی بود که به سپاه پاسداران  پیوست و دوره‌های آموزشی خیلی کوتاه و سریعی را گذراند تا اینکه ابتدا به خرمشهر بعد به زابل منتقل و با شهید بروجردی آشنا شده و ایشان از ناصر خواستند تا به عنوان فرماندار به پاوه بروند.

 

آن زمان شهرستان پاوه در محاصره منافقان بود برای همین شهید کاظمی بر صندلی فرمانداری پاوه تکیه زد. همچنین به لحاظ حساسیت منطقه، ایشان همزمان فرماندار و فرمانده سپاه بود و همیشه در عملیات‌های پاکسازی در خط مقدم حضور داشت.

 

 

در آغوش کشیدن شهید کاظمی توسط شهید رجایی

برادر شهید کاظمی درباره زندگی برادر شهیدش می‌گوید: شهید رجایی در زمانی که نخست وزیر بودند، به منظور بررسی مسائل منطقه بدون اطلاع قبلی به اورامانات آمدند و سراغ فرماندار را می‌گیرند به او می‌گویند، وی در عملیات در کوهستان است و بایستی با بی سیم با وی تماس بگیرند تا بیایند. شهید رجایی منتظر می‌ماند تا وی از منطقه عملیاتی با لباس کُردی و لب‌های خشک شده که دو روز تمام در کوهها بود می‌آیند.  شهید رجایی وی را در آغوش گرفته و می‌گویند، افتخار ما این است که مسئولین ما در صف مقدم همیشه حضور دارند.

 

نذر روزه برای سلامتی فرماندار پاوه

شهید کاظمی در عملیات آزاد سازی منطقه شمشیر از ناحیه شکم بر اثر اصابت گلوله مجروح می‌شود و هنگامی که در بیمارستان پاوه بستری بود، به لحاظ محبوبیتی که در میان مردم داشت و همیشه با مردم و در کنار مردم بود، اهالی منطقه برای سلامتی ایشان روزه گرفته بودند و مرغ و خروس به نیت نذر به بیمارستان می‌آوردند و این خاطره در منطقه به عنوان یک تاریخ واقعا ماندگار و جاودانی است.

 

شهید همت: فرماندهی‌ام را مدیون ناصر کاظمی هستم

شهید همت در سال‌های پس از شهادت ناصر گفته بود که من دروس فرماندهی‌ام را مدیون ناصر کاظمی هستم. به راستی نام شهید ناصر کاظمی با کردستان گره خورده است؟!

 

 سردار شهید محمد بروجردی درباره ناصر کاظمی می‌گوید: دو سال و اندی با هم کار می‌کردیم. نخستین بار که آمد غرب، قرار شد برود فرماندار پاوه شود. گفت چون ضد انقلاب‌ها آنجا هستند، باید ظاهرم را تغییر دهم. برای همین ریش بزی گذاشت و با همان ریش بزی! حرکت کرد. در آنجا طوری رفتار کرده بود که حتی برخی از روحانیون هم فکر می‌کردند ایشان از افراد «دمکرات» است. یک ‌بار رفته بود نوسود و مذاکراتی هم با گروهکها کرده بود.

 

مخفی‌کاری او خیلی خوب بود. در آنجا او خودش را رو نکرده بود. به حساب، از آن بچه‌های جاافتاده تهران بود که به سادگی خودش را رو نمی‌کرد. علمای آنجا نیز متوجه نبودند. می‌آمدند اعتراض می‌کردند که این شاید از نفوذی‌ها باشد. فکر می‌کردند دمکراتی‌ است و خلاصه ممکن است یواش‌یواش با ضدانقلاب همکاری کند.

 

در نهایت وی در عملیات پاکسازی محور پیرانشهر سردشت با گلوله به آرزوی قلبی خود دست یافت و پس از عمری تلاش خالصانه در ششم شهریور ۱۳۶۱ در پیرانشهر به شهادت رسید و از آن روز تاکنون، مزارش در گلزار شهدای بهشت زهرا س زیارتگاه عاشقان حقیقت است.

 

شادی ارواح طیبه شهدا به خصوص سردار شهید ناصر کاظمی صلوات

 

الـلَّـهــُمَّ صــَلِّ عَـلَـى مُـحَمَــّـدٍ و آلِ مُـحَـمــَّدٍ و عَـجِّـلْ فَرَجَــهم

 

شهید محمد بروجردی - جهاد مسیحایی

جهاد مسیحایی

با گسترش غائله آفرینی تجزیه طلبان تحت الحمایه آمریکا و بعث عراق در کردستان، محمد بروجردی در رأس گروهی از سپاهیان کم ساز و برگ انقلاب، ابتدا به کرمانشاه و از آنجا به سنندج رفت. از همان بدو ورود به منطقه، فرماندهی عملیات قلع و قمع قوای تا بن دندان مسلح ضدّ انقلاب در کردستان را بر عهده گرفت. در شرایطی که سنندج و پادگان لشکر ۲۸ ارتش در این شهر، به محاصره کامل قوای ائتلافی ضدّ انقلاب، از دموکرات و کوموله گرفته تا چریک های فدایی و پیکار درآمده بود، محمّد و تنی چند از همرزمانش، توسط یک هلیکوپتر S.T.214  هوانیروز در پادگان سنندج پیاده در چنین شرایط وخیمی، محمّد مصمم و قاطع با تنگناها و معضلات موجود، برخوردی حساب شده داشت و با مکرر تلاوت کردن آیات قرآنی و جملات حماسی حضرت امیر (ع) از نهج البلاغه، جمع کوچک رزم آوران مدافع پادگان را، تهییج و به ادامه ی پایداری و ایثار، تحریص می کرد.

 

همرزم محمّد، تیمسار شهید علی صیاد شیرازی، از آن روزها می گوید:

 

موقعی که ضدّ انقلابیون محل باشگاه افسران لشکر ۲۸ را در سنندج محاصره کردند، بچه های ما در آنجا، مدت ۴۰ شبانه روز در محاصره مطلق بودند. حتی چیزی برای خوردن هم نداشتند. با این حال استقامت می کردند. شهید بروجردی، برای رهایی اینها، دست به هر کاری می زد... او آنقدر در این راه استقامت کرد که با همکاری و یکدلی رزمندگان سپاه و ارتش، پس از مدتی کوتاه، محاصره در هم شکست. نمونه چنین صحنه هایی را در آن زمان، زیاد داشتیم که ایشان همیشه با همین پایمردی و استقامت، به مصاف ضد انقلابیون می رفتند.

 

در کنار نبرد قاطع و قهر آمیز با تجزیه طلبان، محمد به راستی عامل به رافت و برخورد برادرانه با مردم مستضعف کردستان بود.

 

سردار سرتیپ حاج سعید قاسمی از خصایص مردمی محمد، خاطرات شیرینی به یاد دارد:

در همان شبهای اول آزادسازی سنندج، که ضد انقلابیون شکست خورده با سلاح های سبک و نیمه سنگین از هر طرف به سوی مردم و نیروهای انقلاب شلیک می کردند و رفت و آمد در سطح معابر شهر تقریبا غیر ممکن بنظر می رسید، به حاج آقا خبر دادن که در یکی از خانه های نزدیک پادگان، خانم بارداری هست که زمان وضع حمل او فرا رسیده. منتهی با توجه به عدم امنیت در سطح شهر، بردن او به بیمارستان غیر ممکن است. شهید بروجردی، بلافاصله نشانی آن خانه را گرفت، تنها و بدون محافظ، سوار بر ماشین فرسوده به آنجا رفت و با کمک شوهر آن خانم، او را به بیمارستان سنندج منتقل کرد. تنها بعد از اطمینان خاطر از وضعیت این خانواده کرد بود که از بیمارستان به پادگان برگشت.

 

 

همرزمان فرمانده کبیر  

اصولا دلسوزی محمد نسبت به مردم کردستان حد و مرز نداشت. به آنها از صمیم قلب احترام می گذاشت. جالب اینکه مردم کردستان نیز، به او علاقمند شده و بردارانه دوستش داشتند. جاذبه محبت آمیز بروجردی آن همه نیرومند بود که اطفال معصوم کرد، به محض دیدن او، به سویش می دویدند، با او بازی می کردند و محمد شاد و خندان، دست نوازش بر سرشان می کشید. همزمان، به کار گسترش سازمان رزم قوای سپاه که جوهره فرماندهی را به همراه صلابت و اخلاص، در ایشان سراغ می کرد، مسئولیت می داد. بسیاری از همین عناصر، بعدها جزو نخبه ترین فرماندهان یگانهای رزمی سپاه، چه در کردستان، و چه در سایر جبهه های دفاع مقدس ۸ سال ملت ایران شدند. از جمله شاگردان و برگزیدگان نامی این معلم کبیر در بین سرداران سپاه اسلام می توان به:

 

- سردار شهید حاج احمد متوسلیان، فرمانده سپاه مریوان، بنیانگذار لشکر ۲۷ مکانیزه محمد رسول الله(ص) و فرمانده عملیات قرارگاه نصر.

 

- سردار شهید ناصر کاظمی، فرمانده سپاه کردستان، نخستین فرمانده تیپ ویژه شهدا و فرمانده شهر پاوه.

 

- سردار شهید علی گنجی زاده، دومین فرمانده تیپ شهدا.

 

- سردار شهید حاج محمد ابراهیم همت، فرمانده سپاه پاوه، دومین فرمانده لشکر ۲۷ مکانیزه محمد رسول الله(ص) و فرمانده سپاه ۱۱ قدر.

 

- سردار شهید سعید گلاب، مسئول آموزش عقیدتی سپاه منطقه ۷.

 

- سردار شهید صادق نوبخت، فرمانده سپاه غرب کرخه.

 

- سردار شهید حاج علی اصغر اکبری، فرمانده سپاه سردشت.

 

- سردار شهید ناصر صالحی، فرمانده سپاه پاوه

 

- سردار شهید غلامعلی پیچک، و محسن حاج بابا.

 

- سردار شهید مختار تولی خانلو، فرمانده سپاه باینگان.

 

- سردار شهید علی فضل خانی، مسئول یگان پدافند قرارگاه حمزه سیدالشهدا (ع) اشاره کرد.